Značaj IV dela Valensove Antologije se ogleda u tome što je u njemu predstavljeno nekoliko prediktivnih metoda, detaljno i potkrepljeno primerima.
Značaj IV dela Valensove Antologije se ogleda u tome što je u njemu predstavljeno nekoliko prediktivnih metoda, detaljno i potkrepljeno primerima. U pitanju su metode koje u kasnijim delima retko sređemo, ili ih pojedini autori samo površno, usput, pominju kao sekundarni način određivanja vremena dešavanja u natalnom horoskopu. Iz tog razloga se ovaj deo Antologije smatra u neku ruku ekskluzivnim i u narednim tekstovima biće prevođen i pojašnjen.
Trebalo bi napomenuti da prediktivne metode koje opisuje Valens, zasnovane na planetarnim periodima, imaju dosta sličnosti sa dasas u đotišu. Ovo je vrlo logično imajući u vidu vreme življenja Valensa, kada su istočna i zapadna astrologija imale mnogo više dodirnih tačaka nego što je to danas slučaj. Zapadna astrologija je vremenom počela razvijati neke druge metode, kao što su primarne i sekudarne direkcije, na koje istočna nikad nije prešla, a svi znamo da ona prilično uspešna u davanju predikcija. Naravno, postoje i neke razlike između dasas i određivanja planetarnih perioda koje nam predstavlja Valens, ali je suština vrlo slična.
Raspodela perioda u trajanju od 1/4 najmanjih godina planeta.
Prvim poglavljem IV dela Antologije Valens predstavlja metod koji se može nazvati: raspored povoljnih i nepovoljnih životnih perioda, a za koji kaže da je često bivao skrivan, odnosno nedovoljno pojašnjen od strane autora, ali da je praksa potvrdila njegovu efikasnost.
Metod se zasniva na određivanju perioda u trajanju 1/4 najmanjih godina svake planete. Ovi periodi se smatraju osnovnim i pokazuju dešavanja u životu natusa u ciklusima od po 32 godine i 3 meseca. Svaki period se, zatim, deli na potperiode čija dužina zavisi od vladara perioda i potperioda, odnosno za svaku planetu se određuje broj dana kojima ona vlada, a koji se množi sa brojem godina vladara perioda. Način određivanja broja dana za svaku planetu Valens objašnjava u 3. poglavlju:
“Dani svake planete nalaze se na ovaj način: udvostruči period svake planete, pa onda uzmi jednu polovinu, zatim jednu trećinu. Nakon zbrajanja svih ovih cifara naćićeš broj dana.”
Valens to pojašnjava na primeru Saturna:
Osnovni period Saturna su njegove najmanje godine, odnosno 30 godina, koje pretvaramo u dane. Kada se to udvostruči, dobijamo 60 dana. Na to dodajemo polovinu od osnovnog perioda, dakle 15 dana, što iznosi 75 dana. Zatim dodajemo trećinu osnovnog perioda od 10 dana i u zbiru je to ukupno 85 dana.
Radi sigurnijeg razumevanja, može se proveriti i na primeru Jupitera. Dakle, imamo 12 godina koje pretvaramo u dane i udvostručujemo, pa dobijamo 24 dana. Na to dodamo polovinu koja iznosi 6 dana, zatim trećinu koja iznosi 4 dana i dolazimo do vrednosti od 34 dana. Isti postupak se sprovodi za sve ostale planete.
Početni period
Ove metode se često prevode kao otpuštanje/oslobađanje planetarnih perioda, s tim što polazna tačka za njihovo određivanje može biti različita. Konkretno, kada je reč o periodima koji se baziraju na 1/4 najmanjih godina svake planete, Valens daje sledeće uputstvo:
“Za rođenja nakon mladog Meseca, prva planeta koja se nalazi posle konjunkcije predstavlja početnu tačku raspodele perioda, a kasnije preuzimaju planete prema redosledu znakova. Za rođenja nakon punog Meseca, planeta koja se nalazi posle opozicije ima isto svojstvo. Neophodno je ispitati kako je ta planeta konfigurisana, kao i planete sa kojima je ona u aspektu. Takođe je potrebno utvrditi da li su planete koje preuzimaju ulogu hronokratora ugaone ili kadentne, orijentalne ili okcidentalne, odrediti redosled njihovih tranzita, naklonjenosti i odbojnosti. Posle 32 godine i 3 meseca, utvrđuje se novi ciklus koji počinje sa sledećom planetom.”
Objašnjenje: Prva planeta nakon stepena mladog ili punog Meseca (zavisno od toga koja je faza prethodila rođenju natusa) dobija ulogu početnog hronokratora. Dakle, prvi planetarni period će trajati onoliko koliko je 1/4 najmanjih godina te planete. Kada se taj period okonča, ulogu vladara narednog perioda preuzima planeta koja se sledeća nalazi u natalu prema redosledu znakova. Kvalitet perioda života natusa zavisiće od zodijačkog i mundanog položaja vladara perioda i položaja planeta sa kojima je u aspektu.
Nakon što su svih sedam planeta odredile periode u prvom ciklusu od 32 godine i 3 meseca, kreće novi ciklus. Međutim, nije baš najbolje pojašnjeno koja je to planeta koja određuje prvi period narednog ciklusa. Mark Riley u svom prevodu navodi samo da je u pitanju “sledeća” planeta, dok Robert Schmidt i Robert Hand naznačavaju da je u pitanju četvrta planeta od početne u prethodnom ciklusu, pojašnjavajući to idejom o četiri faze Meseca koje predstavljaju osnov podele na 1/4 perioda svake planete, kao i činjenice da natus može doživeti maksimalno 4 ciklusa (ukupno 129 godina života).
Uklapanje mozaika
Redosled vladara perioda jednog ciklusa je ujedno i redosled vladara potperioda u okviru jednog perioda. Odnosno, prvi potperiod pripada istoj planeti kojoj pripada i sam period, dok se naredni potperiodi nižu prema redosledu planeta u natalu.
Da bi to pojasnio, Valens daje primer: Ako je prvi period pod vladavinom Saturna, njegov će biti i prvi potperiod, a trajanje se određuje množenjem broja dana koji iznosi 85 sa 7,5 koliko traje ceo period Saturna. Kad se to izmnoži dobija se 637,5 dana za njegov potperiod. Ako bi naredna planeta u nizu bila Jupiter, onda njegovih 34 dana se opet množi sa 7,5 što daje 255 dana. Neka je slede?a VE, njenih 22 dana i 16 sati se množi sa 7,5 i dobija se 170 dana.
Dakle, dužina trajanja potperioda u okviru perioda Saturna se određuje množenjem broja dana (i sati) sa brojem godina njegovog perioda, tj. uvek sa 7,5. Da je u pitanju period Jupitera, onda se trajanje potperioda dobija množenjem broja dana i sati sa 3, u periodu Venere sa 2 itd. Iako računica za određivanje perioda i potperioda deluje komplikovano, prediktivni metod je zanimljiv i što je najvažnije – daje rezultate.
Tanja Veselinović
